Home

Heeft u een vraag?

Stel hem hier

Kunnen wij u helpen?

Wij zijn bereikbaar via:

  • 045-5740878
  • info@vdlaarwonen.nl
Wilt u liever dat wij bellen?

Of stel hieronder uw vraag:

De euro. En nu?

De huidige financiële crisis, die over een groot deel van de wereld lijkt te gaan, begon feitelijk al in 2008 met de ondergang van een grote bank in de VS. Een volledig doorgeslagen leencultuur in combinatie met een hang naar zoveel mogelijk winst op korte termijn zorgde ervoor dat de crisis snel naar Europa kon overslaan, zodat ook in Europa banken dreigden om te vallen. Om een totale ineenstorting van het financiële systeem te voorkomen stelden over de hele wereld regeringen enorme bedragen beschikbaar, waardoor de banken aan hun verplichtingen konden blijven voldoen. 
In grote delen van de wereld kwam daarmee de rust weer een beetje terug.

Economie
In veel landen bleef het echter onrustig. Om de economie te stimuleren waren de afgelopen decennia enorme bedragen geleend. Wat forse financiele lasten met zich mee heeft gebracht. In een goed lopende (groeiende) economie hoeft dat geen probleem te zijn. Er wordt dan immers steeds meer 'verdiend', waardoor het bedrag aan rente en aflossing een steeds kleiner deel uitmaakt van het totale inkomen. 

Maar wanneer een economie toch stil valt, erger nog, wanneer een economie (en daarmee het inkomen) krimpt, wordt het steeds moeilijker de bedragen aan rente en aflossing op tijd te betalen. En wanneer (een deel van) de beschikbare financien dan ook nog eens zijn ingezet voor de ondersteuning van de banken, ontstaat een erg onrustige situatie: te veel verplichtingen met te weinig inkomen.
Steeds maar blijven bijlenen om de tekorten op te vangen is geen redelijk alternatief. Immers dat zorgt er weliswaar voor dat alles betaald kan worden, maar brengt wel extra rente- en aflossingsverplichtingen met zich mee voor de jaren daarna. En dat terwijl de economie krimpt.
Dit scenario doet zich in meerdere landen voor. 
Op grond daarvan hebben de meeste landen er dan ook voor gekozen om op veel terreinen bezuinigingen door te voeren. Gelijktijdig worden ook de lasten van 'de burgers' verhoogd. Samen zorgt dat ervoor dat overheden voldoende geld beschikbaar houden om aan de lopende rente- en aflossingsverplichtingen te blijven voldoen. 

Economisch gezien kunnen de traditioneel 'sterke' economien als Nederland en Duitsland dit nog wel trekken. Zwakkere landen hebben daar vanzelfsprekend veel meer moeite mee. Wat ook de reden is voor alle onrust: het inkomen van 'de burger' was daar al veel lager dan elders in Europa, waar dan de lastenverzwaring ook nog eens bovenop komt.  

Zuid Europa
In Griekenland, Spanje en Cyprus en in mindere mate ook in Italie, hebben spaarders en investeerders inmiddels zo weinig vertrouwen meer in hun eigen economie, dat men de afgelopen maanden daar dan ook tientallen miljarden van bankrekeningen heeft gehaald, om ze vervolgens te stallen bij veiliger financiële instellingen in de EU of daarbuiten.

Begrijpelijk voor de betrokken rekeninghouders, maar rampzalig voor het betrokken land.  Want niet alleen beschikken de lokale banken daardoor over steeds minder financiële middelen om aan hun eigen lopende verplichtingen te kunnen voldoen, het noodzaakt de overheden van die landen steeds weer om met extra geld hun banken overeind te houden. En dat terwijl de overheden het zelf, door een inzakkende economie, toch al niet zo breed hadden. Geld kan immers maar een keer uitgegeven worden….

Oplopende rente
Het brengt met zich mee, dat investeerders aan dergelijke 'zwakke' landen steeds minder makkelijk geld willen uitlenen. Wil zo'n land toch een beroep doen op de kapitaalmarkt (ze moeten wel...) dan zullen ze een steeds hogere rente dienen te betalen. Met als gevolg, dat daar steeds minder geld over blijft om de eigen kwakkelende economie te stimuleren. Een neerwaartse spiraal is ingezet.

Europa
Op grond daarvan doen de ‘zwakkere’ landen de laatste tijd steeds vaker een beroep op Europa, om via die weg aan ‘goedkoper’ geld te kunnen komen.
En daar zit een groot deel van het europrobleem: Europa zelf heeft geen eigen economie. De beschikbare middelen worden geleverd door de aangesloten landen. Maar ook daar geldt, dat geld maar een keer kan worden uitgegeven.
Veel landen hebben tijdens de laatste financiële crisis van 2008 de eigen banken al moeten helpen. Daardoor hebben ze minder financiele middelen 'over'.
Bovendien zijn al eerder omvangrijke bedragen aan Europa uitgeleend om zwakkere landen te helpen. Bedragen die waarschijnlijk niet meer terugkomen wanneer die landen failliet gaan.

Men is dus erg voorzichtig.
Wat een patstelling oplevert: geen extra geld uitlenen aan zwakke landen zorgt ervoor dat dat land failliet gaat, waardoor het eerder uitgeleende geld niet meer terugbetaald kan worden. Wel extra geld uitlenen gaat steeds verder ten koste van de eigen economie (geld kan maar een keer uitgegeven worden) terwijl het allerminst zeker is of daarmee dat ‘zwakke’ land gered wordt.

Je zult vandaag maar Minister van Financien zijn…..

 

 

 


Bovenstaand nieuwsbericht is gepubliceerd op 06-06-2012. Dit bericht is met veel zorg en aandacht samengesteld. Desondanks kunnen wij niet volledig instaan voor de correctheid, volledigheid of actualiteit van de informatie.
Maak een afspraak met ons om de meest recente informatie te ontvangen.